بیشتر مساجد باستانی جمهوری اسلامی ایران به مکان کاخ‌های ساسانیان یا این که آتشکده‌ها سازه گذاشته گردیده‌اند؛ بنای مهم و قبلی مسجد مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد پامنار نیز مرتبط با آتشکده‌ای دیرین باقی مانده از زمان ساسانیان میباشد. این مسجد رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در زواره دارنده یک مناره بلند کتیبه‌دار میباشد که آوازه مسجد به همین انگیزه آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد میباشد. مناره این مسجد را دومی مناره بلند کتیبه‌دار تاریخ بعداز اسلام میدانند. بانی این مسجد دهدار زواره، شخصی به اسم «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» در قرن پنجم بوده میباشد. با اعتنا به کتیبه مناره، مجال ظریف ایجاد کرد مسجد و مناره آن در سال ۴۶۱ قمری بوده میباشد. بر طبق نوع معماری اجرا‌گردیده روی سازه، متوجه می‌شویم که‌این شاهکار مرتبط با عصر تاریخی سلجوقیان بوده که متأسفانه بخشی از مسجد که در زمان ساسانیان ساخته‌گردیده بود، به همپا یکی‌از محراب‌ها تخریب شد‌ه‌است. گذری به مسجد پامنار زواره معماری مسجد پامنار زواره آنچه از این مسجد به مکان باقیمانده، چند حیاط، یک شبستان و چهار محراب و یک صحن میباشد؛ همینطور مناره‌ای که دو‌مین مناره تاریخ‌دار جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود، در ضلع جنوبی این مسجد با قامتی بلند مزین به کتیبه‌ای پررنگ با خط کوفی با خشت بر جدار فرنگی این مناره، ایستاده میباشد. مسجد پامنار زواره از دید معماری با دقت به عمر یک هزارساله‌اش، بی‌نظیر میباشد. عمده تزئینات به‌کاررفته درین مسجد گچ‌بری‌های بسیار دقیق می‌باشند که در محراب‌ها و حیاط‌ها چشم می شود. خلال نقوش اسلیمی کارشده در گچ‌بری‌ها، نوشته‌هایی به خط کوفی دیوارها، محراب‌ها و مناره‌های مسجد را زینت داده میباشد. مناره مسجد نیز که ادله مهم مداقه یافتن این مسجد میباشد، بوسیله «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» ساخته‌گردیده است. ارتفاع مناره مسجد، ۲۰ متر میباشد؛ یعنی از حیث طول دومی مناره کتیبه‌دار آنگاه مناره ۲۴ متری مسجد ساوه محسوب میشود. گذری به مسجد پامنار زواره گچ‌کاری‌های مسجد با اعتنا به مدل معماری یعنی هندسی و آجری بودن مسجد، به‌نیکی عصر سلجوقی برای بازدیدکننده تداعی می شود. این مسجد، دارنده هفت محراب با گچ‌بری‌های گران بها بوده که یک کدام از آن ها به‌سوی او‌لین قبله مسلمان ها یعنی بیت‌المقدس پیاده سازی‌گردیده بود که متأسفانه این محراب برای تشکیل داد یک تالار اجتماعات تخریب شد؛ ولی شش محراب دیگر که به‌طرف مکه تشکیل‌شده بودند، همچنان باقیمانده‌اند. شبستان مسجد نیز که درواقع از به عبارتی عصر ساسانیان باقیمانده بود، نابود شد. کتیبه‌هایی روی ردیف‌های درب ورودی مسجد وجود دارااست که درباره‌ی طریق اداره و تعداد موقوفات این مسجد توضیحاتی می دهد. از مهم ترین موقوفات این سازه می‌قدرت به دوازده حبه ده تمدن‌آباد سفلی اشاره نمود. مسجد پامنار زواره در تاریخ دوازدهم اسفندماه ۱۳۱۵ خورشیدی با شماره ۲۸۴ به تصویب ملی رسیده میباشد. این مسجد تاریخی در استان اصفهان، شهرستان اردستان و در شهر زواره قراردارد. این مسجد در خیابان پامنار گرفته میباشد.
بیشتر مساجد باستانی جمهوری اسلامی ایران به مکان کاخ‌های ساسانیان یا این که آتشکده‌ها سازه گذاشته گردیده‌اند؛ بنای مهم و قبلی مسجد مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد پامنار نیز مرتبط با آتشکده‌ای دیرین باقی مانده از زمان ساسانیان میباشد. این مسجد رزرو مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد در زواره دارنده یک مناره بلند کتیبه‌دار میباشد که آوازه مسجد به همین انگیزه آدرس مسجد امام حسن مجتبی فکوری مشهد میباشد. مناره این مسجد را دومی مناره بلند کتیبه‌دار تاریخ بعداز اسلام میدانند. بانی این مسجد دهدار زواره، شخصی به اسم «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» در قرن پنجم بوده میباشد. با اعتنا به کتیبه مناره، مجال ظریف ایجاد کرد مسجد و مناره آن در سال ۴۶۱ قمری بوده میباشد. بر طبق نوع معماری اجرا‌گردیده روی سازه، متوجه می‌شویم که‌این شاهکار مرتبط با عصر تاریخی سلجوقیان بوده که متأسفانه بخشی از مسجد که در زمان ساسانیان ساخته‌گردیده بود، به همپا یکی‌از محراب‌ها تخریب شد‌ه‌است. گذری به مسجد پامنار زواره معماری مسجد پامنار زواره آنچه از این مسجد به مکان باقیمانده، چند حیاط، یک شبستان و چهار محراب و یک صحن میباشد؛ همینطور مناره‌ای که دو‌مین مناره تاریخ‌دار جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود، در ضلع جنوبی این مسجد با قامتی بلند مزین به کتیبه‌ای پررنگ با خط کوفی با خشت بر جدار فرنگی این مناره، ایستاده میباشد. مسجد پامنار زواره از دید معماری با دقت به عمر یک هزارساله‌اش، بی‌نظیر میباشد. عمده تزئینات به‌کاررفته درین مسجد گچ‌بری‌های بسیار دقیق می‌باشند که در محراب‌ها و حیاط‌ها چشم می شود. خلال نقوش اسلیمی کارشده در گچ‌بری‌ها، نوشته‌هایی به خط کوفی دیوارها، محراب‌ها و مناره‌های مسجد را زینت داده میباشد. مناره مسجد نیز که ادله مهم مداقه یافتن این مسجد میباشد، بوسیله «ابوعبدالله محمدابن‌ابراهیم» ساخته‌گردیده است. ارتفاع مناره مسجد، ۲۰ متر میباشد؛ یعنی از حیث طول دومی مناره کتیبه‌دار آنگاه مناره ۲۴ متری مسجد ساوه محسوب میشود. گذری به مسجد پامنار زواره گچ‌کاری‌های مسجد با اعتنا به مدل معماری یعنی هندسی و آجری بودن مسجد، به‌نیکی عصر سلجوقی برای بازدیدکننده تداعی می شود. این مسجد، دارنده هفت محراب با گچ‌بری‌های گران بها بوده که یک کدام از آن ها به‌سوی او‌لین قبله مسلمان ها یعنی بیت‌المقدس پیاده سازی‌گردیده بود که متأسفانه این محراب برای تشکیل داد یک تالار اجتماعات تخریب شد؛ ولی شش محراب دیگر که به‌طرف مکه تشکیل‌شده بودند، همچنان باقیمانده‌اند. شبستان مسجد نیز که درواقع از به عبارتی عصر ساسانیان باقیمانده بود، نابود شد. کتیبه‌هایی روی ردیف‌های درب ورودی مسجد وجود دارااست که درباره‌ی طریق اداره و تعداد موقوفات این مسجد توضیحاتی می دهد. از مهم ترین موقوفات این سازه می‌قدرت به دوازده حبه ده تمدن‌آباد سفلی اشاره نمود. مسجد پامنار زواره در تاریخ دوازدهم اسفندماه ۱۳۱۵ خورشیدی با شماره ۲۸۴ به تصویب ملی رسیده میباشد. این مسجد تاریخی در استان اصفهان، شهرستان اردستان و در شهر زواره قراردارد. این مسجد در خیابان پامنار گرفته میباشد.
روایتهای مختلف سکونت در روستای کندوان